Klub im. Dmowskiego również w Zduńskiej Woli!

Z przyjemnością informujemy, że idea Klubu imienia Romana Dmowskiego znalazła naśladowców! Wczoraj na zduńskowolskim Marszu Pamięci Żołnierzy Wyklętych ogłoszone zostało powołanie Klubu im. Romana Dmowskiego w Zduńskiej Woli.

Klub ma zjednoczyć zduńskowolskie środowiska patriotyczne w dążeniu do rozkrzewiania wartości patriotycznych. Szczegóły dotyczące funkcjonowania nowego Klubu - wkrótce!

Marsz Pamięci Żołnierzy Wyklętych był częścią uroczystości związanych z odsłonięciem pomnika Żołnierzy Wyklętych Zrzeszenia WiN. Pomysłodawcą marszu była zduńskowolska Młodzież Wszechpolska. 

Po wykładzie Leszka Żebrowskiego

23 września w sali Towarzystwa Śpiewaczego "Lutnia" odbyło się spotkanie z Leszkiem Żebrowskim, historykiem i publicystą, pionierem badań nad Narodowymi Siłami Zbrojnymi, autorem książek "Paszkwil Wyborczej", "Mity przeciwko Polsce".

Spotkanie zorganizował zgierski Klub imienia Romana Dmowskiego. W spotkaniu wzięło udział około 80 osób. Wykład kończył zgierskie obchody Dni Polskiego Państwa Podziemnego.

71. rocznica powstania Narodowych Sił Zbrojnych

71 lat temu - 20 września 1942 roku rozkazem pułkownika Ignacego Oziewicza powołane zostały Narodowe Siły Zbrojne - druga po Armii Krajowej podziemna siła zbrojna. 

Z powstaniem NSZ łączył się rozłam w Stronnictwie Narodowym oraz w istniejącej od 1939 roku Narodowej Organizacji Wojskowej. Spór dotyczył scalenia NOW z ZWZ – AK. Przeciw scaleniu opowiedziała się większość oficerów Komendy Głównej NOW, przyjmując nazwę Armia Narodowa. Rozłamowcy (August Michałowski „Roman”, Władysław Pacholczyk „Adam”) porozumieli się z działaczami innej podziemnej organizacji narodowej – Narodowo Ludowej Organizacji Walki powołując Tymczasową Komisję Rządzącą Stronnictwa Narodowego (TKRSN). Głównym organem prasowym była „Wielka Polska” stąd częsta nazwa: SN – „Wielka Polska” . 

Leszek Żebrowski w Zgierzu!

Wydarzenie na facebooku:

https://www.facebook.com/events/187214654792077/187298188117057/?ref=notif&notif_t=plan_mall_activity

74 lata od bitwy nad Bzurą

74 lata temu rozpoczęła się największa bitwa wojny obronnej 1939 roku. Zwrot zaczepny Armii "Poznań" i "Pomorze" znad Bzury doprowadził do czasowego zatrzymania niemieckiego natarcia w innych częściach kraju. Ta bitwa jest dla nas bliska również dlatego, że walki toczyły się w dużej mierze na terenie obecnego powiatu zgierskiego.

Armie "Poznań" i "Pomorze" broniły, zgodnie z planem, terenu Poznańskiego i Pomorza. W dniach 1-3 IX armia "Pomorze" poniosła porażkę w Borach Tucholskich i wycofała się na południe. Niemcy nie ścigali armii dowodzonej przez gen. Władysława Bortnowskiego, ruszyli  na wschód, w kierunku na Warszawę. Armia "Poznań" (dowódca gen. Tadeusz Kutrzeba) nie atakowana większymi siłami, pozostawała w obronie na terenie Wielkopolski. 5 września, wobec odniesionych przez Niemców sukcesów na obu skrzydłach frontu, Naczelny Wódz marszałek Edward Śmigły-Rydz zarządził ogólny odwrót na linię rzek: Narew, Wisła i San. Armie "Poznań" i "Pomorze", wysunięte daleko na zachód, znalazły się w odosobnieniu. Otrzymały one rozkaz odwrotu do Warszawy. Odwrót dokonany nocami zapobiegł wykryciu wycofujących się wojsk przez wrogie lotnictwo. 8 IX armie "Pomorze" i "Poznań" osiągnęły obszar Kutna, Włocławka i Koła. Równolegle do kierunku odwrotu obu armii zdążały niemieckie 8 i 10 Armia, które dysponując wojskami szybkimi wyprzedziły siły polskie.

Wrzesień '39 w Zgierzu

 Zgierz znalazł się tylko częściowo w głównym nurcie walk wojny obronnej 1939 r. Miasto było bombardowane dwukrotnie: 3 września (bomby burzące zniszczyły wówczas m.in. kościół ewangelicki oraz budynek sądu i kilka domów mieszkalnych, uszkodziły tory na stacji kolejowej oraz mur przy kościele św. Katarzyny, zginął proboszcz ks. Roszkowski), a następnie 5 września (ponownie bombardowano stację kolejową, a bomby zniszczyły kamienicę fabrykanta Krusche przy skrzyżowaniu ul. ks. Popiełuszki i Długiej).

3 września polskiego front został przełamany pod Częstochową. Wehrmacht parł na Warszawę drogą przez Rozprzę i Piotrków. Wycofujące się znad Warty i Widawki oddziały Armii Łódź, odeszły ze Zgierza i okolic 7 września. Niemcy zajęli miasto następnego dnia przed południem. 9 września rozpoczęła się bitwa nad Bzurą. Polska ofensywa w krwawych walkach dotarła aż do Gieczna i Rogóźna, skąd jednak zarządzono odwrót i odskok za Bzurę, za której osłoną armie: Poznań i Pomorze zaczęły kierować się na Warszawę.

Komunikat Rady Decyzyjnej Ruchu Narodowego

KOMUNIKAT WS. DANYCH OPUBLIKOWANYCH W INTERNECIE

Warszawa, 05.09.2013 r.

Jako że Ruch Narodowy stawia sobie za cel radykalną przebudowę polskiej rzeczywistości społeczno-politycznej spodziewaliśmy się ataków ze strony sił zainteresowanych zachowaniem status quo. Przeprowadzony atak to nikczemna próba zdyskredytowania i skonfliktowania ideowego środowiska oraz uderzenia w życie prywatne jego działaczy. Metoda dokonanego ataku nie tylko ma charakter kryminalny, ale jest także charakterystyczna dla działań służb specjalnych. Opublikowany zbiór danych ma rozmiar i charakter, który uniemożliwia nam rozstrzyganie o jego kompletności i autentyczności. Apelujemy dlatego o powściągliwość w korzystaniu z tych zasobów i w formułowaniu wniosków na podstawie ich treści.

Działaczy i sympatyków Ruchu Narodowego wzywamy do zachowania wzajemnej solidarności, gdyż to przede wszystkim w nią celowali sprawcy ataku. Jesteśmy przekonani, że Ruch Narodowy podoła tej próbie i - wbrew intencjom naszych wrogów – wyjdzie z niej wzmocniony, dojrzalszy oraz bardziej zjednoczony.

Rada Decyzyjna Ruchu Narodowego

Bydgoska "krwawa niedziela"

3 września 1939 r. rozpoczęła się akcja niemieckich dywersantów w celu opanowania Bydgoszczy, nazywana w niemieckiej propagandzie krwawą niedzielą. Jej stłumienie zostało wykorzystane przez okupanta jako dowód na polskie okrucieństwa wobec mniejszości niemieckiej w Polsce oraz pretekst do masowych egzekucji tysięcy polskich mieszkańców Kujaw i Pomorza.

Po I wojnie światowej Bydgoszcz znalazła się w granicach odrodzonej Polski. Do 1926 roku opuściło ją ponad 60 tys. Niemców, czyli 85% ogółu niemieckiej ludności miasta. W przededniu II wojny światowej stanowili oni nieco ponad 6 % wszystkich mieszkańców. Ze względu na to, że stanowiła centrum życia społeczno-politycznego mniejszości niemieckiej w Polsce, nazywano ją „małym Berlinem”