Niniejszym wyrażamy sprzeciw moralny wobec sytuacji zaistniałej po wyroku francuskiej Rady Stanu w sprawie pomnika św. Jana Pawła ll w bretońskim Ploërmel. Jak wiadomo, wyrok nakazuje usunięcie krzyża z łuku wzniesionego ponad figurą Papieża Polaka, przedstawionego w postawie modlitewnej.
Podstawą orzeczenia jest zasada laickości Republiki Francuskiej. Abstrahując od tego, czy zasada ta jest słuszna, należy stwierdzić, że nadaje się jej obecnie znaczenie przekraczające pierwotne założenia. Laickość państwa polega na tym, że żaden z duchownych nie może pełnić żadnej funkcji ani we władzy ustawodawczej, ani wykonawczej, ani sądowniczej. Tymczasem w Republice Francuskiej ustawowe przyjęcie i realizowanie zasady laickości, doznając nadinterpretacji, zaczyna przeradzać się w prześladowanie religii. Jej ustawowe określenie przejawia się m.in. w formie zakazu wznoszenia czy dodawania jakichkolwiek znaków lub symboli religijnych na monumentach publicznych oraz w jakimkolwiek miejscu publicznym, za wyjątkiem budowli przeznaczonych dla celów kultu religijnego. Twierdzi się, że zasadą laickości jest to, iż wierzenia i praktyki religijne są dopuszczalne w sferze prywatnej. Jednak nie dopuszcza się, by były przenoszone na sferę publiczną. Taka definicja laickości jest w praktyce przyzwoleniem na represjonowanie katolików. Francja, chcąc uchodzić za kraj tolerancyjny i neutralny światopoglądowo, jawi się raczej jako kraj opowiadający się po stronie wojującego ateizmu, odcinając się tym samym od korzeni – własnych i europejskich.
Ponadto francuska Rada Stanu nieprawidłowo zinterpretowała ustawę. Każdy bowiem pomnik świętego Kościoła katolickiego wzniesiony został w celu kultu religijnego. Pomnik św. Jana Pawła ll z krzyżem ponad figurą, zastępującym niejako papieski pastorał, jest monumentem przeznaczonym do kultu religijnego. A konkretnie w celu uczczenia św. Jana Pawła II, papieża, i – jak w przypadku wizerunku każdego świętego – dla oddawania za jego pośrednictwem czci Bogu-Chrystusowi, którego nieodłącznym atrybutem jest krzyż. Mieści się więc w przewidzianym ustawą wyjątku. Zatem wyrok najwyższej instancji francuskiego sądownictwa administracyjnego jest wyrokiem contra legem. Sprawa powinna mieć ciąg dalszy przed Europejskim Trybunałem Praw Człowieka w Strasburgu.
My, Polacy, uznawani za przedmurze chrześcijaństwa, winniśmy wspierać naszych braci – katolików – we Francji i na całym świecie. Należy przeciwstawiać się wszelkim działaniom instancji sądowych, władz ustawodawczych czy też wykonawczych, będących w istocie formą szykany bądź represji wobec katolików (i chrześcijan w ogóle). Działania takie zdecydowanie wykraczają poza założenia państwa laickiego.
Jednocześnie tu, w Polsce, ze zdziwieniem odnotowaliśmy liczne deklaracje chęci sprowadzenia do kraju pomnika z Ploërmel, na wypadek, gdyby miał on zostać okaleczony. Nie można tego uznać za właściwe wsparcie katolików we Francji. Zamysł sprowadzenia pomnika, o ile zostałby zrealizowany, oznaczałby oddanie pola wojującemu ateizmowi. Tymczasem Francja nosi przecież chlubne miano najstarszej córy Kościoła – w pewnym sensie jesteśmy więc jej spadkobiercami. Dlatego też tym bardziej winniśmy jej wsparcie w obronie wiary i tożsamości. Winniśmy zrobić wszystko, aby krzyż, wraz z pomnikiem, pozostał we Francji. Zobowiązują nas do tego także znamienne słowa samego Jana Pawła II: „Europo, otwórz drzwi Chrystusowi!”. Chrześcijańskie posłannictwo Polski zobowiązuje nas do stanowczego przeciwdziałania, kiedy ktoś próbuje te drzwi przed Chrystusem zatrzaskiwać.
Nam pisane krzyża bronić
Dzisiaj, jutro, zawsze…
(Leszek Czajkowski, Bronić Krzyża)
Klub im. Romana Dmowskiego (Prezes: Kamil Klimczak; Współautor: Jacek Kędzierski)
Klub Polityczny Jedność Narodu (Przewodnicząca: prof. Anna Raźny)
Fundacja VIS VERITATIS im. Św. Michała Archanioła (Dyrektor: Maciej Wac-Włodarczyk)
Ruch Obrony Rzeczpospolitej „Samorządna Polska” (Przewodniczący: prof. Andrzej Flaga)
Konwent Narodowy Polski (Przewodniczący: Jan Krzanowski)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz